ขับมอ ไซค์เที่ยวหนองคาย ท่าบ่อ ถึงสังคม

...หลายวันที่ผ่านมา เคยมีความคิดว่าอยากไปอ.สังคม หรือบึงกาฬโดยขี่มอ ไซค์ไป พอดีมีโอกาสปิดร้านหนึ่งวัน ก่อนปิดร้านมีเพื่อนชื่อพังค์ทำงานอยู่ที่หนองคายมาบอกว่าคืนวันที่ 6 ตค.54จะมีconcertไมโคร ก็เลยมีความคิดไปนอนที่หนองคาย 1คืนเพื่อดุ concertแล้วค่อยขี่ต่อไปที่อ.สังคม...
...ปิดร้าน ประมาณ 2ทุ่มกว่า เริ่มออกจากบ้านเกือบๆสี่ทุ่ม เป็นประสบการณืครั้งแรกที่ขับมอไซค์เที่ยวแบบนี้ ก่อนเข้าหนองคายประมาณสัก 7กิโลทรมานเหมือนกัน เพราะถนนเปียกเวลารถใหญ่วิ่งแซง ละอองน้ำจะกระเด็น แถมฝนตกปรอยๆ..แต่ก็มันส์ดี
...พอเข้าไปที่ concert เล่นเห็นแล้วไม่อยากเข้า เพราะมันแน่นเหมือนปลากระป๋อง คิดอยู่ในใจหากไฟใหม้คงตายหมดแน่เลย แต่เหตุการณ์ก็ผ่านไปได้ด้วยดี...
...ตื่นเช้าหลังจากกินข้าวเช้าประมาณ แปดโมง เออ...ลืมบอกไปผมพักที่โรงแรมไทย-ลาวที่บริการได้สุดยอดไม่มีน้ำอุ่น  ไม่มีmorning call ประชาสัมพันธ์ หน้าตาไม่รับแขก ขอพัักคร้งนี้คร้งเดียวพออย่าได้เจอกันอีกเลย...
....ออกจากหนองคาย ประมาณ 9โมงกว่า ๆ ช่วงนี้จะเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุด ลมเย็น ไม่มีแดด ช่วงที่ทรมานที่สุดคือตอนออกจากอำเภอบ้านผือกลับบ้านเพราะต้องแข่งกับเวลา เนื่องนัดกับแม่ไว้ว่าจะมากินข้าวกับแม่
 และนี่คือทั้งหมดของtripนี้.....

บันทึกความทรงจำ..ในช่วงเวลาหนึ่ง ( เพลงมหา'ลัย อัลบัมชุดแรก 2531)

บันทึกความทรงจำ..ในช่วงเวลาหนึ่ง ( เพลงมหา'ลัย )

เมื่อวันก่อน เต้ย ( เพื่อที่มหาวิทยาลัย เจ้าของ ข้าวตัง ยี่ห้อ สุคันธา ) เอาคลิป ที่เจิ้น ( เพื่อที่มหาวิทยาลัยเหมือนกัน  เจ้าของขนม ขบคิด ) ทำมาให้ดู ผมนั่งดู เป็นร้อย ๆ รอบ ผมมีความสุขกับมันมาก  มีความสุขที่ได้ทบทวนความทรงจำที่ดี ที่อยู่กับเพื่อน ๆ มีบางช่วงที่ความทรงจำขาดหายไป ...บทเพลงนี้เติมเต็มได้เป็น
อย่างดี ในรูป  จากซ้าย เจิ้น   เป้ก  เต้ย
  


 รูป อัลบัม ที่ได้ร่วมทำกับเพื่อน ๆ

 ปกใน

 นักร้อง นักดนตรี ในอัลบัมในปี 2531

เอก คนซ้ายมือ ตอนนี้คิดถึงที่สุด เพราะเป็นหัวหน้าวง ฝีมือระดับเทพ ส่วนคนกลาง บัท เจ้าพ่อแห่งหลักการ  เป็นประธาน ผู้จัดการ ของอัลบัม


และนี่คือความภูมิใจ.....ที่จะเสนอ  ฝีมือเจิ้น.... ตาม link นี้เลยครับ

http://www.facebook.com/video/video.php?v=169397289810693
http://www.facebook.com/video/video.php?v=169397289810693

บันทึกความทรงจำ..ในช่วงเวลาหนึ่ง ( เชียร์วอลเลย์บอลทีมหญิงไทย ชิงแชมป์เอชีย)

...เป็นเวลาเกือบ ๆ หนึ่งอาทิตย์มาแล้วที่คอยตามเชียร์ ทีมชาติไทย วอลเลย์บอลหญิง รายการชิงแชมป์เอเชียที่ ไต้หวัน ลุ้นสุด ๆ มีทั้งแพ้ และชนะ แต่ก็มีความสุขที่ไม่น่าเชื่อว่าทีมไทยจะมาไกลได้ขนาดนี้ และนี่คือ ช่วงที่ลุ้นสุด ๆ ถึงเราแพ้แต่ก็มีความสุข ด้วยเหตุผลที่ได้บอกไปแล้ว...

ชอบที่สุดในทีมคือ  นุศรา  ป้อมคำ  เห็นหน้าแล้ว ชื่นใจครับ....
นี่คือผ่านเข้ารอบรองชนะเลิศ ชนะไต้หวันแบบลุ้นจนไม่เป็นอันขายลาบเป็ด วันที่ 22 กย2554 ตอน 6 โมงเย็น

ซาปา เวียตนามเหนือ

....ปลายปีนี้ 2011 ถึงต้นปี 2012 ตอนแรกอยากจะไปนับเม็ดทรายที่ทะเลทรายโกบี สำรวจเส้นทางสายไหม หรือ มองโกลก็ได้ แต่ดูราคาค่าทัวร์แล้วเอาไว้เป็นปีหน้าก็แล้วกัน เพราะปีนี้มีงบน้อย เลยคิดไปคิดมาไปที่นี่ดีกว่า...ซาปา.... โดยมีแรงบันดาลใจจาก รายการ Spirit of asia , ข้อมูลจาก website ของ wutake และ mr. hotsia จึงได้ตารางแบบคราว ๆ แบบนี้...

ตอนนี้กำลังรอเพื่อน ว่าจะมีใครไปด้วยหรือไม่ ถ้าไม่มี..ต้องรีบจองตั๋วรถไฟ  Hanoi ไป Sapa เพราะเป็นช่วง high season ราคาตั๋วแพง หรือไม่ก็ไม่มี ต้องจองล่วงหน้าเป็นเดือน ๆ...
........คอยติดตามชมกันต่อไปครับ...

เที่ยวต้าลี่ ลี่เจียง ภูเขาหิมะมังกรหยก

การท่องเที่ยวครั้งแรกในต่างแดนของผมเริ่มขึ้นเมื่อ พี่ชายผมได้ไปเที่ยวปักกิ่ง  และในขณะนั้นมีคนๆหนึ่งเป็นแรงบันดาลใจ บวกกับในชีวิตไม่เคยเห็นหิมะของแท้ๆ เลยตัดสินใจเลือกไปเที่ยวที่ ภูเขาหิมะมังกรหยก พี่ชายเลยแนะนำทัวร์ที่เป็นของคนอุดร เมื่อติดต่อกัน การเดินทางจึงเริ่มขึ้นในเดือนตุลา......
....เป็นครั้งแรกที่ออกนอกประเทศ จึงความตื่นเต้น ละคนกับความตื่นตา ตื่นใจ ในบางช่วงของการเดินทางก็คิดถึงเตี่ยด้วย และอีกจุดหนึ่งที่ต้องเห็นคือ หิมะ แต่ปรากฏว่าเมื่อขึ้นไปถึงยอดเขากลับไม่เห็นหิมะ...ผิดหวังมากจึงเป็นที่มาของการเดินทางครั้งที่สอง ที่ไป ฮาร์บิ้น
.....โชว์ trip นี้ที่ประทับใจมากคือ โชว์ก่อนขึ้นเขาของจางอี้โมว์  เขาทำได้สุดยอดจริง หาดูได้จาก youtube แต่รับรองว่าคุณจะไม่ได้อารมณ์เหมือนที่คุณเข้าไปนั่งในที่นั่นจริงๆครับ

เที่ยวฮาร์บิ้น

เที่ยวฮาร์บิ้น ธค.53 - มค.54

....หลังจากไปเที่ยวปากเซมา ปลายปีก็ได้ไปเยือน เมืองฮาร์บิ้น ที่จีน ความเป็นมาเนื่องจากว่า ตนเองเกิดมาครึ่งชีวิตแล้วยังไม่เคยเห็นหิมะของจริงเลย ก็เลยยากสัมผัสหิมะของจริงบ้าง จึงตัดสินใจเลือกเมืองที่จะไป ที่ที่มีหิมะ ด้วยตนเองเป็นคนชอบประเทศจีน อาจเป็นเพราะเตี่ยเป็นจีนจากซัวเถา และประเทศจีนมีความเป็นมาที่ยาวนาน มีวัฒนธรรม ภาษา และอื่นๆเป็นของตัวเอง จึงเลือกเมืองฮาร์ิบิ้น เนื่องจากมีทัวร์พาไปที่นั้น หลังจากนั้นจึงเลือกบริษัททัวร์ที่จะไปทาง net แรกๆ ก็ใจไม่ค่อยดีกลัวว่าทัวร์เค้าจะหลอกหรือเปล่าจนกระทั้งได้ไปถึงฮาร์บิ้น

....ฮาร์บิ้น เมืองอยู่ทางภาคเหนือของจีนติดกับรัสเซีย อากาศหนาวเกือบทั้งปี

....ครั้งแรกที่ลงถึงสนามบินใจไม่ค่อยดีเพราะเครื่อง delay จากเซียงไฮ้มา 2 ชม.กว่านั่งอยู่บนเครื่องเนื่องจากหิมะตกหนักที่สถามบินฮาร์บิ้น พอตอนเครื่อง landing มองลอดหน้าต่างหัวใจเสียวแว๊บ ๆ ว่าจะเป็นอย่างเพราะหิมะตกหนัก กลัวว่าสนามบินจะลื่น เครื่องจะไถล

...พอเครื่องจอดสนิท เรานึกอยู่ใจไหนว่าหนาวนักหนาวหนา นี่หรือที่เขาบอกว่าอากาศติดลบ 30 เรายังไม่รู้สึกอะไรเลย

...เมื่อเจอไกด์ ไกด์พาไปที่รถเพื่อที่จะเข้าโรงแรม พอประตูของสนามบินเปิดออกเท่านั้นแหละ ความเย็นยะเยือกมาเยือนที่อวัยวะที่ไกลหัวใจ เช่นมือ เท้า เดินไปอีกไม่เกิน 10 ก้าว เหมือนหูจะหลุดออก...

เที่ยวปากเซ

....หลังจากนั้นอีก 6 เดือนประมาณเดือน กค. ผมก็ได้ไปตามหาที่ที่ทุกคนบอกว่า ไนค์แองกาล่าแห่งเอเชีย หลี่ผี และ คอนพะเพ็ง อีกนั้นแหละแรงบันดาลใจจาก หนังเรื่องไม่มีคำตอบจากปากเซ
....ครั้งนี้ผมนั่งรถบขส.จากอุดร ตอนตี5.45 สหมิตรทัวร์ ถึงอุบลประมาณ บ่ายโมงครึ่ง รอรถ interbus ประมาณ 15.30 รถก็ออกจากสถานีรถ bus กว่าจะถึงปากเซประมาณ 5-6 โมงเย็น เข้าพักที่โรงแรมยอดนิยมของคนไทยอีกแล้ว คือโรงแรมแสงอรุณ ห้องดี ราคาถูก ในคืนแรกดีมาก แต่ในคืนที่ 2 แย่ไปหน่อยเขาให้ผมย้ายห้องไปห้องด้านหลังซึ่งเล็กกว่าแต่เขาลดค่าห้องให้นิดหน่อย เพราะมีทัวร์จากไทยไปเหมาทั้งชั้น ผมนอนอยู่ 2 คืน ประมาณ 1200 กว่าบาท

......หลังจากเข้าพัก 315 ในคืนแรกก็เริ่มออกตะเวนเที่ยว โดยหาที่กินข้าวริมโขง ก็ได้ไปกินข้าวที่ริมโขง ร้านตามรูปครับ ต่อด้วยสถานบันเทิงใต้โรงแรมชื่ออะไรไม่รู้ บรรยากาศผมชอบ เพราะมันเหมือนดิสโก้เทคสมัยผมเป็นวัยรุ่นเพราะจะมี ฟลอร์ด้านหน้าวงดนตรีไว้เต้น สมัยนี้ไม่มีแล้วต้องเต็นกับโต๊ะ กด beer laos ไปซะ 8 ขวดกับสารถี หลังจากนั้นต้องรีบกลับที่พักเพราะที่ปากเซ คอร์ฟิว 5 ทุ่ม
...เช้า 9.00 โมงเรานึกว่าจะมีรถไปหลี่ผีตลอดที่ใหนได้รถออกไปแล้ว และไม่รถไปที่หลี่ผีแล้ว ทั้งๆที่จากปากเซไปที่หลี่ผี คอนพะเพ็งเพียง 100 กว่าโลเท่านั้น
....ความซีดแป้ด !!! ภาษาบ้านผม ตรูจะทำงัยดี มาตั้งไกล highlight ก็หลี่ผี คอนพะเพ็งนี้แหละ
....ต้องไปให้ได้ ความคิดสั่งให้สองเท้าให้เดินข้ามฝั่งไปหารถที่ฝั่งตรงข้ามโรงแรม คำตอบคือ ไม่มี !!!!!! HMG ( Ho my god )
....สุดท้ายเลยโทรหาสารถีที่เที่ยวกันเมื่อคืนให้หารถให้ รออยู่ ชั่วโมงจึงได้ขื้นรถ เหมา 2500 ไม่รวมน้ำมัน
....สรุปถ้าจะหลี่ผีโดยไปรถประจำทางต้องตื่นแต่เช้า ไปแล้วกลับเลยไม่ได้ต้องนอนที่ดอนเด็ด หรือดอนคอน 1 คืนแล้วเช้าค่อยกลับมาที่ปากเซ ( ไม่น่าเชื่อ 100 กว่าโลไปแล้วกลับเลยไม่ได้ )
....หลังจากไปที่หลี่ผี คอนพะเพ็ง ผมว่าจำไปที่ไร่กาแฟต่อ ปรากฏว่าฝนตกอย่างนัก เลยต้องเปลี่ยนแผนกลับที่พัก เตรียมตัวกลับบ้านเพราะมีเวลาน้อย ต้องกลับมาไถนาหาเงินไปเที่ยว trip ต่อไป....

เที่ยวหลวงพระบาง

สะบายดี 1 หลวงพระบาง

...ย้อนหลังไปเมื่อปีที่แล้ว ผมเป็นคนหนึ่งที่ได้ดูหนังเรื่องสะบายดี 1 ของคุณ Sakchai แล้วมีแรงบันดาลใจอยากตามรอยหนังเรื่องนี้

...ปีใหม่หลังจากสะหลืมสะลือจาก ฤทธฺ์ของ แอลกอออฮ์เมื่อคืนที่ต้องนับถอยหลังวันปีใหม่ ผมก็ได้ ckeckin ที่สนามบินอุดร บินไปที่หลวงพระบาง ( ตอนนั้นสายการบินลาวมีเที่ยวบินจากอุดร ไปที่หลวงพระบางโดยตรง ค่าเครื่อง 2000 กว่าบาท กว่าเท่าไร่จำไม่ได้แล้วครับ ) เพียง 1 ชั่วโมงผมก็ไปยืนอยู่ถนนกลางใจเมืองหลวงพระบาง เออผมลืมบอกไปตอนที่นั้งเครื่องเป็นเครื่องบิน 60 ที่นั้ง 2 เครื่องยนต์เวลาขึ้นหรือลง มีอาการสั่นเล็กน้อย เที่ยวที่ผมนั่งมีไม่ถึง 15 คน ...

....อากาศร้อนมากตอนกลางวัน ผมก็เดินเที่ยวไปเรื่อย ๆ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นวัดต่าง ๆ ร้านอาหาร เกรสเฮาส์ สภาพตึกสวยงามแบบเดิมๆ เนื่องจากตอนนั้นผมมีแต่กล้อง vdo จึงไม่ได้ถ่ายภาพนิ่งมามากนัก จึงมีแต่ภาพที่เริ่มหัดตัดต่อและลงเพลงแบบง่าย ๆ loadลงใน youtube...
...เย็น ๆ ก็ได้เดินขึ้นภูษี มีแต่คนไทยเป็นส่วนใหญ่ ผมนึกอยู่ในใจ คงจะตามรอยหนังเรื่องสะบายดี 1 เหมือนผม คนเยอะมากบนภูษี ยืนแบบเบียดเสียด แบบใหล่ชนใหล่ ผมได้ยินผู้หญิงไทยคนหนึ่งพูดแบบมีอารมณ์ว่า...แห่กันมาดูตะวันตกดินทำไมกันเยอะแยะ มันสวยอะไรกันนักหนา ที่บ้านเราก็มีตะวันตกดินเหมือนกัน ไป๊ ๆๆๆๆ กลับที่พัก....

....เช้าวันถัดมาก็ตักบาตรเช้าที่ปากซอยหน้าที่พัก ที่พักของผมอยู่ในซอยข้าง ๆกับร้าน Joma ขายพวกกาแฟ ที่พักช่วงนั้นเป็นช่วงปีใหม่เลยแพง 800 บาท ค่าตักบาตรเช้าป้าเจ้าของที่พักจัดให้ 100 บาท พร้อมบริการปลุกตอนเช้า ค่ารถไปวังเวียง 320 บาท...

....หลังจากนั้นก็เดินเล่นตลาดเช้า ประมาณร่วมชั่วโมง แล้วก็มากินร้านกาแฟที่คนไทยชอบไปกินกันแทบไม่มีที่นั่ง แย่งกันกินเหมือนแจกฟรี เสียงดัง โวยวาย เห็นแล้วผมรู้เบื่อๆ เลยเดินไปอีกหน่อยนั่งสบาย ๆ ไม่หนวกหู

.....ประมาณ 3 โมงเช้าก็ออกจากหลวงพระบางโดยรถตู้ ใจไม่ค่อยดีว่าเขาจะไม่ให้ขึ้นรถเพราะเนื่องจากว่าเราจองรถกับบ้านป้าที่พัก ไม่ได้ซื้อที่สถานี เพราะมีอยู่คนหนึ่งที่เขาไม่ให้ขึ้นรถ คนที่โดยสารเขาบอกว่าเขาได้จองจากที่พักมาแล้ว

.....ถึงวังเวียงประมาณ 4-5 โมงเย็น หาที่พักก่อน ที่พักที่อยู่ติดกับแม่น้ำแพงไปหน่อยผมเลยเดินลึกเข้าไปอีกประมาณ 500 เมตร ได้ห้อง 400 บาท ผมถามว่าห้องมีแอร์ใหม? เขาบอกผมว่ากลางคืนไม่ต้องมีแอร์ก็เย็นสบาย .... ตกดึก จริงของเขา

.....หลังจากนั้นก็เดินเล่นไปทั่วเมือง ไปจบอาร้านอาหารร้านหนึ่งติดกับแม่น้ำ กินลาบหมู หมูทอด beer lao อีกขวด ประมาณ 390บาท

.....ตอนที่นั่งรออาหาร จิบเบียร์ไปก็เห็นชาวต่างชาติมากันแบบครอบครัว บ้างก็มากับแฟน บ้างก็มากับเพื่อนเป็นกลุ่ม....ตอนนี้แหละที่ความหนาว ความเหงา มันเข้าเกาะที่หัวใจแบบไม่ทันตั้งตัว....

....เช้าวันถัดมาผมเดินหาอาหารเช้ากิน มีร้านขายโจ๊ก ติด ๆ กัน 3-4 ร้านกับปาท่องโก๋ อันใหญ่กว่าบ้านเรา แล้วก็ไปที่ท่ารถซื้อตั๋วกลับเวียงจันทน์ ใช้เวลาเดินทางประมาณ 3 ชั่วโมง แล้วกลับถึงอุดรประมาณ 5 โมงเย็นเป็นอันจบทริปนี้....

เที่ยวเวียงจันทน์

เที่ยวเวียงจันทน์ 1 คืน

เมื่อเดือนก่อน มิย.54 ได้มีโอกาสได้ข้ามฝั่งไปเที่ยวที่เวียงจันทน์ ได้ไปกินข้าวที่ท่าง่อน อร่อยดี แปลก ๆไปอีกแบบ สั่งลาบปลา ต้มยำปลา และ ปลาเนื้ออ่อนทอด กับ beer lao อีกขวด คิดเป็นเงินไทย 380 บาท โดยว่าจ้างสามล้อเครื่อง ให้พาไป กลับ เป็นเงิน 600 บาท หลังจากนั้นมาส่งที่โรงแรมแม่โขง พักที่นั้น 1 คืน ราคา 960 บาท ( แพงไปหน่อย แต่ไม่เป็นไรนานนานที